De zware sneeuwval die de takken van de bomen diep doet doorbuigen...
De bloem die als enige geknakt in de vaas staat...
De opmerkingen die keer op keer het hart breken...
De eeuwige twijfel die alles in de war blijft schoppen...
De machteloosheid die steeds weer verlamt...
En dan is het ineen écht te veel... Dan stroomt de emmer over. Dan buigen de takken tot op de grond. Dan knakt de bloem. Dan breekt je hart weer. Dan weet je het allemaal niet meer. Dan kun je geen kant meer op...
Dan ben je geknakt... heel erg verdrietig en gekwetst tot op het bot. Maar je veert terug. Je breekt niet. Dat laat je niet gebeuren. Je huilt uit, droogt je tranen, staat weer rechtop en gaat verder.
Geknakt... maar niet gebroken. Dat nooit !
Hai ik heb je laatste blogs gelezen vandaag en ik moest denken aan een gedicht dat een vriendin van ons een paar jaar geleden heeft geschreven. Misschien heb je er iets aan of geeft het inspiratie.
BeantwoordenVerwijderenGrtz Jaap
Ga je mee op de golven?
Ga mee op de golven, je zult gedragen worden...
verdrinken kan niet, niet in het leven.
Het leven is om geleefd te worden.
De golven zijn soms hoog, soms ruw,maar…
elke golf is er niet voor niets,
elke golf is er om van te leren.
In rustig vaarwater kun je bijkomen, jezelf vinden.
In ruw water leer je jezelf kennen,
je kracht, je energie,
totdat je dobbert op het stille water,
kunt genieten van die rust,
die stilte.
Je kunt ontspannen, tot rust komen … leven.
Ga naar die stilte,
durf hem te zien,
te ervaren.
Wees niet bang voor wat je daar treft,
het is niets nieuws … je bent het zelf.
Alles zit in jezelf.
Zie het voor je,
zie hoe het er is,
wat het met jou doet.
Doe er niets mee,
bekijk het alleen.
Zie dat het een deel van je is,
ervaar het.
Veroordeel het niet.
Koester het.
Heb het lief, innig lief.
Verander het niet in hoe jij het zou willen zien.
Probeer het niet naar je hand te zetten.
Ga in jezelf, kijk naar je zelf.
Heb jezelf lief, heel lief.
Je bent een mens, een goedheid,
met veel mogelijkheden.
Hou daarvan.
Heb jezelf lief in al je facetten.
De mooie en minder mooie dingen,
ze horen bij je, dat ben jij.
Schijf een lied, doe iets moois.
Maak iets….creëer.
Vertrouw op jezelf,
jij bent diegene die je nodig hebt.
Niemand heeft de mogelijkheid om jouw behoefte aan liefde te beantwoorden.
Liefde voor jou,
jij bent degene die het meest van je kan houden.
Jij bent diegene die het langst van je kan houden.
Die altijd van je zal houden,
onder welke omstandigheid dan ook.
Hou van jezelf,
je bent het waard,
accepteer het.
Accepteer jezelf,
hoe je bent,
hoe je denkt,
wat je doet,
wat je voelt.
Huil … en lach…
Lach van blijdschap.
Lach, om de mooie weg die je gaat.
Gebruik de liefde die in je is.
Heb lief.
Heb jezelf lief.
Tranen……zijn zo wonderbaarlijk.
Een uiting.
Druppels van verdriet,
van lijden,
van vreugde,
van blijdschap.
Laat ze de vrije loop, laat ze gaan.
Geef ze aan moeder aarde,
zij ontvangt zoveel tranen…
Ze maakt er mooie meren en zoutwaterzeeën van.
Ook die van jou mogen erbij.
Voel de rust.
Voel de rust in jezelf.
Loop er niet meer voor weg.
Laat die rust over je komen als een warme weldadige deken.
Koester je rustmomenten.
Geef ze een vaste plek in je leven.
Sta ze toe.
Sta voor jezelf toe wat je een ander ook toe zou staan.
Je weet het, geniet van het weten,
gebruik het.
Dan kom je in rustiger vaarwater,
kun je heerlijk dobberen … genieten …
En als je het soms even niet meer weet,
vraag het …
en je krijgt antwoord …
Ellen Feiken