De laatste loodjes...

Nog een paar dagen... dan zit mijn revalidatietraject er op. Twaalf intensieve en pittige weken lang ben ik aan het werk geweest om goed te leren omgaan met mijn fibromyalgie en artrose. In die twaalf weken heb ik veel gelachen, maar ook gehuild. Ik ben vertwijfeld geweest, heb me verbaasd, heb geweldige tips gekregen, er zijn me spiegels voorgehouden en last but nog least, ik heb dit traject met vijf prachtige en ontzettend lieve meiden mogen doorlopen...

Deze week is alles voor het laatst. Morgen het laatste rondje fitness, donderdag het laatste uurtje sportgroep en vrijdag de laatste keer terugvalpreventie. Vandaag was er al een evaluatie met de fysiotherapeut. Een aantal testen die ik in de observatieperiode heb moeten doen werden nu herhaald, om te zien of er vooruitgang is geboekt. Ik mag met gepaste trots zeggen dat dat zeker het geval is. Mijn conditie is met sprongen vooruit gegaan. Het verschil met toen is 'significant', aldus mijn fysiotherapeut. Wow ! Dat is me toch maar mooi gelukt !

Ook met de ergotherapeute heb ik geëvalueerd. En ook hier waren de resultaten meer dan goed. Mijn doelen zijn niet allemaal helemaal behaald, maar er zijn wel enorme verbeteringen. Weer trots dus !
Een fijn gevoel. Die twaalf weken zijn dus heel nuttig geweest en mijn harde werken is niet voor niets geweest. Super !

Vrijdag is de allerlaatste dag. Dan worden we geacht ons persoonlijk terugvalpreventieplan te presenteren. En dat is iets waar ik een beetje over struikel. Want hoe ga ik voorkomen dat ik niet in mijn valkuilen stap ? En hoe klim ik er weer uit, als ik er toch in val ? Iedereen zal terugvallen, dat schijnt normaal te zijn. Maar hoe klauter je weer omhoog, als alle omstandigheden waarin je hebt geleerd terug te veren, ineens helemaal anders zijn ? Als alles zó anders wordt ? Ik maak me daar best zorgen over ...

Vrijdag is ook de laatste dag dat we als groep samen zijn. Ik ga die meiden echt missen ! Twaalf weken lang bijna iedere dag samen hard aan het werk, sporten, discussiëren, lachen en huilen. Grapjes maken met de therapeuten. Baaldagen hebben en elkaar oppeppen. Ik maakte deel uit van een enorm fijne groep, die ik hierna niet of in ieder geval niet zo vaak meer zal zien. Dus dat zal even vreemd zijn, na vrijdag...

Deze week heb ik nog veel te doen. Mijn persoonlijk terugvalpreventieplan moet af ! Ik weet al hoe ik het wil gaan doen. Het zit in mijn hoofd, nu nog op papier zetten. Een aardige klus. Maar wel een hele nuttige. Snel maar aan beginnen dus ! Het is zo vrijdag !