Vijftien

5 september 1997… Na een moeizame zwangerschap en dreigende vroeggeboorte wordt, vlak na een zinderend warme zomer, een wolk van een zoon geboren… ons derde kind…
Een heel vrolijke baby en peuter was hij, een relaxt kind. Als kleuter liep hij vaak luidkeels zingend over het schoolplein en vond toneelspelen heerlijk. De verkleedkist was zijn favoriete speelgoed.

Toen hij ouder werd, werd dat anders. En begrijpelijk, we raken onze onbevangenheid allemaal een beetje kwijt op een bepaald moment. Hij trok zich wat vaker terug en vond het fijn om alleen op zijn kamer een beetje rond te rommelen. Hij ontwikkelde zich in een rap tempo op creatief vlak. Hij is heel erg goed in fotograferen, heeft daar een natuurlijk talent voor, heeft een enorm gevoel voor licht, kleur en compositie en maakt met een simpel cameraatje de meest prachtige en kunstzinnige foto’s. Ook in het bewerken daarvan, en het maken van filmpjes is hij een kei. Elke keer weer staan we verbaasd van zijn creaties en zijn enorm trots.

De tijd gaat snel. Dit jaar doet hij eindexamen. Op z’n sloffen waarschijnlijk, want het gaat erg goed op school. En daarna ? Naar alle waarschijnlijkheid zal het een creatieve opleiding gaan worden, dat kan bijna niet anders. Als mens zien we hem ook groeien, en niet alleen letterlijk. Het is een gezellige kerel, die af en toe lekker kan mopperen, en een geweldig gevoel voor humor heeft. Een boom van een vent, met een klein hartje. 

15 jaar… de tijd vliegt... En op deze leeftijd lijkt het allemaal extra snel te gaan. 15 jaar en al een eindje op weg naar volwassenheid. Onze derde…