Ja ja ja jarig, zet de kadootjes maar vast klaar, jarig ben je één keer in het jaar
(Kinderliedje, Ernst & Bobbie)
Dat zou je denken he… Ik was dit jaar véél vaker jarig. Zoals ik in mijn vorige blog al schreef, had ik mijn verjaardag al een paar keer gevierd voor het écht zo ver was. Ik had het dus al heel erg leuk gehad. Maar de dag zelf was helemaal super…
Dinsdagavond zijn we maar alvast begonnen. Mijn liefvriendje kwam na zijn werk naar me toe, en het plan was om met z’n allen op een leuk terras iets te gaan drinken, om alvast te proosten op mijn nieuwe levensjaar. Helaas zat het weer niet echt mee… Het was fris, en het regende. We zijn toch maar een terrasje gaat zoeken, en onder een hele grote parasol ging het best.
Gezellig, zo samen aan de borrel. Oudste’s vriendje schoof ook aan, en we hadden het best gezellig. Beetje jammer wel dat we geen bitterballen konden bestellen *grijns*. Gelukkig lusten we ook nootjes… Tot onze grote verbazing kregen we tegen 22.00 uur een nota onder onze neus geschoven. Of we zo vriendelijk wilden zijn om te betalen, want de zaak ging sluiten. Nou ja… Geen bitterballen, en ook nog buiten gezet worden ? Daar gaan we niet snel meer terug dus !
Dan thuis maar verder, tenslotte is het op de bank, met een drankje in de hand, ook goed toeven. De kids waren al naar boven, en alleen mijn twee mannen en ik waren nog op. Toen het eenmaal twaalf uur was, barstten mijn mannen in een vrolijk, hoewel ietwat vals (maar dat mag geen naam hebben) 'lang zal ze leven' uit. Zo leuk ! Beter kon mijn verjaardag niet beginnen ! Daarbij kreeg ik ook nog een heel mooi kado van mijn lief… wat een verrassing !
De volgende dag heb ik lekker tot een uur of negen uitgeslapen. Toen ik beneden kwam, waren mijn mannen al allebei druk aan het werk. Ik ben rustig begonnen met koffie, kreeg een prachtig kado van mijn liefvriendje en toen was het tijd om mijn spullen bij elkaar te zoeken. Mijn liefvriendje en ik zouden namelijk samen mijn verjaardag gaan vieren. Hij was druk met van alles, moest nog ‘iets’ doen, dus intussen ben ik maar gaan douchen en pakken. Ook ik had nog wel het één en ander te regelen...
Eenmaal gepakt zijn we vertrokken. Eerst moesten we jongste, die bij oma zou gaan logeren, nog even wegbrengen. Toen we bij mijn liefvriendje’s auto kwamen, werd me voor een deel al duidelijk waar hij het allemaal zo druk mee had gehad die ochtend. De lieverd had slingers voor me opgehangen, ín de auto… Prachtige rose met gele Minnie Mouse slingers hingen aan mijn kant van de auto, helemaal leuk !! Vooral voor de mensen die ons zagen rijden denk ik…
Toen jongste naar oma was gebracht kon onze dag beginnen. Mijn liefvriendje had van alles gepland, en ik wist van niets. Spannend… Eerst zijn we nog snel even de stad in gegaan, want het kado dat ik van hem had gekregen, moest geruild worden. Dat was ook zo geregeld en we konden weer op weg. En weer kreeg ik een kado… één dat we onderweg goed konden gebruiken. Leuk, zoals hij overal aan had gedacht.
Na een niet al te lange tijd rijden, naar een ons goed bekende stad, reden we een mooi stukje stad in, met een prachtige bomenlaan, en een open veld aan de zijkant. Plotseling stopte mijn liefvriendje en weer kreeg ik een kado. Wat een groot pak ! Dol op uitpakken als ik ben, was ook dit klusje zo geklaard. Uit het papier kwam een grote picknicktas. Helemaal compleet, met kleed, bordjes, bestek, glazen, je kunt het niet bedenken, of het zat er in.
Mijn liefvriendje besloot dat het tijd werd voor het volgende onderdeel van de dag. En weer wist ik niet wat me te wachten stond. Tot we een bekende parkeergarage in reden en ik een vermoeden kreeg. Een vermoeden dat klopte: We gingen naar de film ! Wij zijn allebei dol op ‘culturele films’, zoals wij arthouse films gekscherend noemen. En mijn liefvriendje had er één uitgekozen die ik heel graag wilde zien; ‘Intouchables’. Wat een prachtige film… We hebben beiden ademloos zitten kijken en moesten echt wel wat traantjes wegpinken. Niet alleen om de film trouwens, maar ook om het grote gevoel van verbondenheid wat ons overviel, toen we daar zo samen in het donker zaten. Heel bijzonder, en heel mooi…
Na de film zijn we iets gaan drinken in een leuke kroeg, waar op dat moment een zakelijke receptie werd gehouden. Leuk om van een afstandje proberen te raden wat voor receptie dit was en wat de aard van het bedrijf waar deze mensen voor werkten was. Na de borrel zijn we nog even de stad in gegaan, na eerst een tafeltje te hebben gereserveerd in een heel leuk restaurant, waar we eerder ook al eens hadden gegeten. En ook deze keer was het weer heerlijk. Aparte combinaties, alles van hoge kwaliteit en een heel gezellige sfeer.
Echt genieten ! Helemaal toen de telefoon ging, en ik door onze kleine neefjes luidkeels werd toegezongen. Zo lief !
Na het eten was het tijd voor de volgende verrassing, het hield maar niet op. Weer in een ander deel van de stad kwamen we terecht. Ik hoorde het al voor ik het zag toen ik binnenkwam toen we uiteindelijk op de plaats van bestemming kwamen, hier ging gedanst worden ! We waren namelijk in een salsaschool… Mijn liefvriendje had een workshop willen boeken maar die werden niet georganiseerd op woensdag. Wel was er vrij dansen… Grappig, zeker als je bedenkt dat wij dus niet kúnnen salsa-dansen. Maar daar lieten we ons niet door uit het veld slaan, na het even te hebben aangekeken zijn ook wij de vloer opgegaan. Wat hebben we een plezier gehad ! Geheel op onze eigenwijze wijze hebben we heerlijk gedanst…
Het was erg warm, en mijn knie, die nog steeds erg pijnlijk was, begon op te spelen. We hebben het niet al te laat gemaakt en zijn lekker naar huis gegaan, waar ik, als geweldige afsluiting van een geweldige verjaardag, vóór het heel laat slapen gaan, nog een heerlijke ontspannende massage van mijn liefvriendje kreeg.
Met recht een super-verjaardag, echt wel ! Al die verrassingen, de leuke kado’s, en allemaal speciaal voor mij. En ik was eerder al zo verwend, met het vieren van mijn verjaardag thuis, en met mijn schoonfamilie. Het was een echte Diva-verjaardag… je zou er zo maar aan wennen…
En het feest was nog niet voorbij… de volgende dag gingen we gewoon verder…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten