Gevoel op schrift

Het lijkt zo makkelijk, je gevoel overbrengen. Maar dat is het niet. Ik vind van niet in ieder geval. En ik ben er ook niet altijd even goed in. Vaak ben ik bang verkeerd begrepen te worden, zeker als ik schriftelijk iets wil zeggen. Platte tekst is lastig. Je mist lichaamstaal, oogcontact en gezichtsuitdrukking. En emoties zijn makkelijker uit te drukken en te herkennen als je tegenover elkaar zit.

Soms kan het echter niet anders dan schriftelijk. En dan is het toch altijd weer lastig. Komt wat je bedoelt wel goed over ? Snapt de ander echt wat je voelt ? Je kunt in een mailtje niet alles zeggen. Sommige dingen zijn te ingewikkeld, of liggen te gevoelig. Telefonisch contact maakt het dan al iets makkelijker. De stem is ook veelzeggend, en niet alleen qua spraak. Stembuigingen, toon en haperingen maken ook veel duidelijk.

Er zit ook wel een voordeel aan schriftelijk je gevoel overbrengen. Je kunt namelijk even nadenken over je reactie. Of pas antwoorden als je echt de tijd en de rust ervoor hebt. Het even laten bezinken voordat je antwoord geeft. En in sommige gevallen is dat ook goed.

Maar het fijnste zijn toch persoonlijke gesprekken, waarbij je elkaar in de ogen kunt kijken. Hoe moeilijk of vervelend sommige onderwerpen ook kunnen zijn, er gaat niets boven contact in real life. Als dat niet direct als je iets op je hart hebt, of iets wil duidelijk maken kan, is alvast een begin maken per mail een goed alternatief. Zo weet de ander alvast wat er speelt, en kan er over nadenken. Het persoonlijk gesprek volgt dan vanzelf...

Komt dus allemaal goed ! ♥