Sneeuw

Wat een gedoe om een beetje sneeuw… Iedereen wacht met smart op die zogenaamde horrorwinter die ons is beloofd, en nu het eindelijk echt gaat winteren, raakt iedereen volledig in paniek !

Dat werd gisteren wel heel duidelijk… Na een fijne avond en nacht met mijn liefvriendje ging ik gistermiddag weer huiswaarts. Het sneeuwde, en het ging steeds harder sneeuwen. Ik had nog maar net ingevoegd op de snelweg toen ik op een file stuitte.
Dat begon dus goed…

Er zat niet anders op dan gewoon aan te sluiten en maar af te wachten wanneer het weer opgelost zou zijn. Dat wachten duurde wel heel erg lang… Bij de volgende afslag die ik moest nemen leek het beter te gaan, maar meteen na de daaropvolgende ging het weer helemaal mis. Stapvoets rijden, en vaak gewoon helemaal stil staan. Gelukkig was het lekker warm in mijn autootje, en had ik genoeg afleiding.  Fijne muziek aan, als ik helemaal stil stond even wat twitteren, even sms-en en bellen met mijn lief om hem op de hoogte te houden, even sms-en en bellen met mijn liefvriendje om ook hem te vertellen hoe mijn rit verliep. Hij zou eigenlijk gaan stappen met zijn beste vriend, maar moest daarvoor wel helemaal naar het uiterste noorden van Friesland. Gelukkig besloot hij dat dat niet echt handig was in deze weersomstandigheden, en hij heeft dus al heel snel na vertrek rechtsomkeer gemaakt. Ik was heel blij te weten dat hij veilig thuis op de bank zat…

Uiteindelijk duurde mijn rit naar huis drie en half uur… Normaal gesproken duurt die maar 50 minuten. Volgens de verkeersinformatie stond er zo’n 800 kilometer file in ons witbesneeuwde landje. Treinen reden niet meer, vliegtuigen hadden vertraging, kortom, het was een enorme puinhoop. Ik vraag me dan toch af hoe ze dat doen in landen waar het écht koud is, en waar de winters maanden duren…