Nog steeds ben ik er niet uit wat ik wil worden als ik later groot ben. Ik vind heel veel dingen leuk, dat is het punt niet. Ik heb ontdekt dat ik eigenlijk gewoon bang ben om iets heel nieuws aan te pakken. En dat ligt in het simpele feit dat ik niet overtuigd ben dat ik datgene wat ik ga doen, ook daadwerkelijk kán. Onzekerheid dus.
Dat maakt dat ik op dit moment niets uit handen krijg. Ik begin aan van alles, maar zodra ik iets anders in het vizier krijg, ben ik (maar al te graag) afgeleid en blijft het liggen. Want als ik er niets mee doe, hoef ik me ook geen zorgen te maken over het feit of ik het wel of niet kan. Doodmoe word ik er van, van dat lanterfanten….
Vandaag ben ik (weer) begonnen aan een project dat al heel lang aandacht vraagt. Doordat mijn liefvriendje mij afgelopen week een virtuele schop onder mijn kont heeft gegeven, heb ik het weer opgepakt. In eerste instantie was ik niet zo blij met die schop. Toch is het voor mij wel goed om die zo af en toe eens te krijgen. Want verhip, ik heb me er een groot deel van de ochtend mee bezig gehouden ! En wat ik af wilde krijgen, is ook af !
Er ligt nog veel meer te wachten om opgepakt te worden. En ik ga het allemaal doen ook !
Zou het dan toch nog goed komen met me ??
Tuurlijk komt het goed met je!
BeantwoordenVerwijderen