Apartigheid, daar houd ik wel van. Het vorige weekend was er
gelukkig vol van. Al op donderdag begon onze exodus naar de heilige weilanden. Voor
de zesde keer waren we op de Zwarte Cross.
En wederom hadden we een paar fantastische dagen.
En wederom hadden we een paar fantastische dagen.
Picture this: 20.000 mensen in tentjes en caravans op een
grasveld. 220.000 feestvierende bezoekers in drie dagen. Meezingen met
tribute-bands. Uit je bol gaan bij geweldige optredens. Dansen in modderplassen
na een pittige onweersbui. Podia vol kadootjes. Rondvliegend bier. Zwaaien naar
Tante Rikie. Ludiek (straat)theater. Dansjes doen en mensen daarin meekrijgen. Lawaai
op de crossbaan. Gezellig kletsen bij de tent. Op zondag om 10 uur het eerste
biertje in de kerk. En vooral genieten met een grote G.
Apartigheid. Dit jaar was het het thema, maar de apartigheid
was niet groter of anders dan andere jaren. Gelukkig maar. Een Zwarte Cross
zonder apartigheid, dat kan niet. Eén apartigheidje was wat anders, ik heb dit
jaar zelf even op het podium gestaan. Ik werd gevraagd mee te doen met een
spelletje, super grappig, maar helaas, ik kreeg de foute antwoorden voorgezegd
en verloor dus. Ik kreeg wel een geweldige troostprijs, een heuse Nozem-sticker
en een kus van de presentator (die Chuck heette, maar niet echt, onze favoriet op
de Cross is, en ook de zanger van de Memphis Maniacs, maar om dat allemaal te
snappen moet je er bij geweest zijn).
We waren in goed gezelschap. Met z’n zessen hebben we enorme
lol gehad, maar het was ook geen enkel probleem om dingen apart te doen. Samen op
stap, of lekker je eigen ding doen en aan het eind van de dag weer samen bij de
tent en gezellig napraten. Top !
Zoals altijd hebben we ook nu de inwendige mens goed
verzorgd. Biertjes en cocktails, Nozems en koffie, vette hap en vers fruit,
gezonde ontbijtjes en late-night-snacks, simpel hollands en exotisch, er was
keuze genoeg. Van uutsmieter tot roti en van broodje gezond tot broodje schoap,
alles was even heerlijk. Je blijft eten…..
Het was een geweldig feest. Een lekkende tent en regelmatig
lange wachtrijen deden daar geen enkele afbreuk aan. We hebben enorm gelachen,
gezongen, gekletst en gedanst. En op maandagochtend hebben we moe maar voldaan
ons tentje weer afgebroken en de heilige weilanden verlaten.
Volgend jaar gaan we zeker weer. Sterker nog, we zijn al aan
het aftellen ! Nog 345 dagen….. *grinnik*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten