Een heftig weekend...

En dan denk je op vrijdag gewoon een rustig weekend te gaan hebben… Dat liep dus even anders… Een avondje uit met mijn liefvriendje werd onverwacht een heel weekend samen. Een weekend waarin ik hem tot twee keer toe enorm heb laten schrikken…

Vrijdagmiddag ging ik al vroeg naar hem toe. Die avond hadden we een borrelafspraak met kennissen, en het kwam zo uit dat we ook de middag samen door zouden kunnen brengen. Hartstikke leuk natuurlijk ! Na een middagje winkelen, er moesten wat huishoudelijke aankopen worden gedaan, en lekker samen eten, hadden we een heel gezellige avond. Lekker geborreld, gezellig gekletst en natuurlijk werd het weer een latertje…

De afspraak was dat we de volgende dag zouden uitslapen en dan zou ik weer huiswaarts gaan. Mijn liefvriendje moest nog werken, en we zouden het volgende weekend sowieso weer samen zijn. Tot zover niets geks dus. We hebben inderdaad lang uitgeslapen, wat ook niet gek is als je pas zo laat (of vroeg…) in je bed ligt. Na een lekker ontbijtje (en een telefoontje of ik mee wilde werken aan een televisieprogramma...) besloten we nog even te blijven liggen. Ik ben als een blok weer in slaap gevallen. Ook dat was niet gek, ik ben normaal gesproken geen goede slaper en zo af en toe moet je toch eens wat slaap inhalen. Maar nu sliep ik wel erg diep. Want mijn liefvriendje kreeg me een uurtje of wat later niet meer wakker…

Na veel porren en roepen kwam ik toch een beetje boven theewater, maar wat er toen gebeurde was dusdanig verontrustend, dat mijn liefvriendje de huisartsenpost heeft gebeld. Het leek op een epileptische aanval. Het duurde vrij lang voordat ik weer normaal reageerde, mijn liefvriendje had inmiddels al diverse mensen aan de telefoon gehad, maar gelukkig ging het op een bepaald moment weer beter. We zijn voor alle zekerheid natuurlijk nog wel naar de huisartenpost gegaan, maar omdat er geen symptonen van wat dan ook meer waren, behalve extreme vermoeidheid en spierpijn, konden die ook niet veel doen. 

Voordat we naar de huisartsenpost gingen had mijn liefvriendje natuurlijk ook al contact gehad met mijn lief. Op de terugweg heb ik hem zelf weer gebeld om te vertellen wat men daar had gezegd. We spraken af dat ik nog een nachtje bij mijn liefvriendje zou blijven om goed uit te rusten, en zelf gaan rijden was ook niet verantwoord. Zo gezegd, zo gedaan.

Mijn liefvriendje heeft een bedje voor me gemaakt op de bank, want alleen boven gaan liggen zagen we niet zo zitten. Terwijl hij nog even aan het werk ging, heb ik liggen slapen. Ik was zo moe, dat mijn ogen vanzelf dichtvielen. Toen hij na een paar uurtjes naast me op de bank kroop, werd ik pas weer wakker. Maar oh, wat was ik moe zeg ! We hebben nog even televisie gekeken en zijn toen lekker ons bed in gedoken.

Zondagochtend werden we weer heel laat wakker, maar dat was goed. Die uren slaap waren nodig, voor ons allebei. Na contact met mijn lief hebben we besloten die middag nog rustig aan te doen, en ’s avonds samen bij mij thuis te gaan eten. Gezellig !

Aan het einde van de middag zijn we gaan rijden, allebei in onze eigen auto. En dan denk je dat je alles gehad hebt, dat het weekend al heftig genoeg was geweest, dat er verder niets raars meer gaat gebeuren. Wel, dat had ik verkeerd gedacht… Want toen we zo’n kleine 20 minuten onderweg waren, gebeurde er iets waarvan ik zo enorm geschrokken ben… en mijn liefvriendje niet minder…

We reden de oprit naar de volgende snelweg op. Er was niets aan de hand, we reden met een gematigd gangetje, nog onder de adviessnelheid, toen ik op een gegeven moment voelde dat mijn auto weggleed, ik had geen grip meer op de weg. Op zo’n moment gaat alles razendsnel. De auto begon te spinnen, ik ben zeker drie keer in de rondte gevlogen en dacht op een gegeven moment dat ik over de kop zou slaan. Ik ben met een klap in de modderige berm terechtgekomen, en gelukkig kwam de auto toen tot stilstand. Even dacht ik nog dat ik op dat moment om zou slaan, maar dat gebeurde gelukkig niet. Mijn liefvriendje kwam al aangesneld, ook wat andere mensen waren gestopt, maar zagen al snel dat ik oké was. Beetje trillerig, dat wel, maar verder niets aan de hand.

Pffff, wat een schrik ! Mijn liefvriendje heeft samen met een paar andere mensen mijn auto weer de weg op geduwd, op de vluchtstrook ben ik even bijgekomen en we besloten onze weg weer te vervolgen. Maar al snel bleek dat mijn auto het daar niet mee eens was. Toen ik snelheid wilde maken, begon hij te trillen en te schokken, ik kreeg het stuur niet onder controle, dus al heel snel zette ik mijn alarmlichten aan en ben ik de vluchtstrook weer op gereden. 

Om een lang verhaal niet langer te maken, mijn auto is opgehaald, om naar een garage te worden gebracht, en ik ben bij mijn liefvriendje ingestapt en we hebben onze weg naar mijn huis weer vervolgd. Toen zijn auto na twee kilometer een melding van een motorstoring gaf, waren we er echt klaar mee… Gelukkig bleek de auto het na opnieuw starten weer te doen, zodat we eindelijk naar huis konden…

Na een heerlijke gezamenlijke maaltijd, is mijn liefvriendje naar zijn buitenhuis gegaan (en daar gelukkig zonder verdere pech met de auto goed aangekomen !) en ben ik op de bank gekropen. Ik heb wat televisie gekeken en mijn openstaande Wordfeud spelletjes bijgewerkt. Later op de avond, toen iedereen naar bed was, werd ik onrustig… Alle indrukken van de afgelopen dagen kwamen ineens binnen. Ik had nog even contact met mijn liefvriendje, die me heel lieve sms-jes stuurde en ik ben, voor mijn doen, vroeg naar bed gegaan.

Echt rustig geslapen heb ik niet, ik ben veel wakker geweest en tegen 6 uur vanochtend wist ik niet meer hoe ik moest liggen, ik heb toch redelijk veel spierpijn… Ik kon niet meer slapen en ben er maar uit gegaan. Had ik in ieder geval even rustig de tijd om dit blog te schrijven…

Een heftig weekend was het, tjonge… Onverwacht een heel weekend met mijn liefvriendje. Altijd leuk, maar de reden daarvoor was deze keer dus niet echt fijn… Ik was liever gezond en wel en zonder ongelukken gewoon naar huis gegaan op zaterdag. Maar goed, dit zijn dingen waar je niet voor kiest, en we hebben er, in overleg met mijn lief, het beste van gemaakt. Eigenlijk doen we dat best goed met z’n drieën… En dat is dan weer een geluk bij een ongeluk !