Mijn week

Wat een week weer ! En dan is het pas woensdag en moet het weekend nog beginnen…

Na het leuke afgelopen weekend zat er een druk en spannend weekje aan te komen. Er stond een afspraak gepland die belangrijk was voor de toekomst van tweede. Een afspraak waar veel van af hing, en waarvan we van te voren niet wisten of het wel gunstig zou uitpakken. Gelukkig was dat wel het geval, en dat was een pak van ons hart… Helaas kwam er voor mijn lief deze week minder goed nieuws, nieuws dat ook invloed heeft op de nabije toekomst. Heel vervelend… maar ik heb er alle vertrouwen in dat dat ook goed komt ! Daar gaan we samen voor zorgen !!

Oudste zit een weekje in het buitenland voor een bijzonder schoolproject. Zondagnacht is ze vertrokken, om na een omslachtige reis op maandagavond aan te komen op de plaats van bestemming. Ze heeft al eerder aan dit project deelgenomen en we zijn erg trots dat ze zich ook nu weer inzet voor kinderen met een beperking, die daar veel minder mogelijkheden hebben dan hier het geval zou zijn. Maar ik zal blij zijn als ze komend weekend weer thuis is... het is akelig stil in huis !

Druk is het deze week ook, maar wel leuk druk weer ! Gisterochtend had ik een wederom 'errug gezelluge koffie-deet' met leuke man. We hebben lekker bijgekletst en ontzettend gelachen. Een avondje samen op stap staat ook al weer in de planning, leuk ! Gisteravond ben ik samen met mijn liefvriendje naar een verrassend mooie theatervoorstelling geweest. Toen ik deze reserveerde (en dat was al in mei vorig jaar…) werd ik getriggerd door één woord in de omschrijving, maar had geen idee of het wel leuk zou zijn. Maar dat was alleszins het geval ! We hebben enorm genoten van prachtige muziek en bijzondere stemmen. Een topavond dus !

Vandaag is een gewone dag, dagelijkse dingen, bezoekje aan de huisarts, even een uurtje zangles geven. Een doodgewone woensdag. Maar vanavond ga ik samen met een lieve vriendin gezellig aan de borrel, even weer bijpraten, even weer horen hoe het met haar gaat. Ik verheug me er op haar weer te zien, want dat gebeurt veel te weinig.

Morgen wordt ook een erg fijne dag, dan ga ik met een lieve Twittervriendin uitgebreid bijkletsen. En omdat wij beide wel van het goede leven houden en vinden dat je de dingen die je doet ook vooral goed moet doen, hebben we besloten om er een dagje sauna van te maken. Living the good life dus…

En na dat dagje gezelligheid en heerlijk ontspannen begint mijn weekend…  De sauna die we hebben gekozen is niet al te ver van mijn liefvriendje’s buitenhuis. En omdat we komend weekend samen zijn, was het plan om dan vanuit de sauna al naar hem toe te gaan zo geboren. Leuk, weer eens een heel lang weekend samen !  Voorlopig ook het laatste, want hij gaat het de rest van het jaar enorm druk krijgen met werk. Nog even genieten van die extra tijd dus !

Ik bof maar, met zo’n vol en druk leven. Terwijl ik dit schrijf drink ik mijn koffie op, en ga aanstalten maken om mijn moeder op te halen die gezellig een dagje langs komt. Ook dat was veel te lang geleden. Ik ga genieten van alles, en wens jullie, mijn trouwe lezers, alvast een ongelooflijk fijn weekend !

Druk en divers

Druk, gezellig, emotioneel, muzikaal, hartverwarmend… Dit en meer waren de ingrediënten van het afgelopen weekend. Een weekend waarin in ieder geval muziek drie dagen centraal stond, maar ook samen zijn, familie en gemengde gevoelens een rol speelden.

Op vrijdagavond hadden we weer een gezellig avondje met z’n drieën gepland. Samen met mijn lief en mijn liefvriendje ben ik naar het theater geweest voor een leuke muziekavond. De kwaliteit was niet helemaal wat we ervan verwacht hadden, maar het was zeker de moeite waard, en erg gezellig…

De volgende ochtend was ik al weer vroeg wakker. Mijn liefvriendje, die was blijven slapen, moest al weer vroeg de deur uit in verband met een afspraak, dus ben ik ook vroeg opgestaan om nog even gezellig samen te kunnen ontbijten en koffie drinken. Samen met tweede ben ik boodschappen gaan doen, want mijn lief, die dat normaliter voor zijn rekening neemt, was al bijtijds de deur uit, en druk bezig met de voorbereidingen voor ’s avonds.    ’s Middags ben ik een paar uurtjes mijn bed ingedoken. Even rust, even slapen, want die avond stond er dus een optreden met mijn band op het programma. Zo langzaam aan ben ik aan het leren dat ik in zulke gevallen mijn energie goed moet doseren, en als het even kan, rust moet nemen om een beetje fit te zijn en om dat wat moet gebeuren, te kunnen doen.

Mijn lief was zo lief om voor het eten te zorgen, zodat ik alle tijd had om me af te vragen wat ik aan zou trekken, en me op te tutten. Hij ging al weer vroeg de deur uit, want hij zou de technische zaken voor ons optreden verzorgen. Wat later was ik ook op locatie, en daar was het al een gezellige boel. We begonnen met een salsa-workshop, en samen met één van mijn bandmaatjes heb ook ik mijn beste beentje voorgezet. Rechts achter, links voor, draaien met die heupen… We hebben erg gelachen om de dansleraar, die het heel erg leuk presenteerde.

Toen was het onze beurt. Ondanks wat problemen met het geluid, welke mijn lief prima heeft opgelost, ging het optreden erg goed. Het publiek was enthousiast, de dansvloer continu vol, en we hebben lekker gespeeld. Het feest was al vrij vroeg ten einde, en omdat ik de volgende dag een afspraak met mijn liefvriendje had, had ik in overleg met mijn lief besloten om meteen naar het optreden naar hem toe te gaan, en hem zo te verrassen met mijn wel heel vroege komst…

Hij was nog niet thuis, en het kon wel eens laat worden. Oei, dat was een domper. De volgende keer toch maar laten weten dat ik onderweg was, dan is het verrassingseffect wel een stuk minder, maar verloopt mijn planning in ieder geval beter. Uiteindelijk was hij er nog redelijk snel, maar het was weer erg laat voordat we gingen slapen, en met het verzetten van de klok naar zomertijd, was het al zo’n kort nachtje…

Zondagochtend waren we al vroeg wakker. Lui als wij beiden kunnen zijn, zijn we wel lekker blijven liggen. Mijn liefvriendje zorgde voor ontbijt op bed, en we hebben een lang en goed gesprek gevoerd. Mijn onzekerheid had de kop weer eens opgestoken, en er waren dingen die me dwars zaten en die ik aan hem kwijt wilde. Mijn liefvriendje en ik kunnen heel erg goed praten, over álles, maar soms gaat het moeizaam, dan verschillen we van mening, en lukt het me niet om mijn gevoel goed over te brengen. Dan wordt zo’n gesprek emotioneel. Dat is ook niet erg, want we komen er altijd wel uit, en het is dan erg fijn om in elkaars armen even na te sudderen…

De zondagmiddag was erg gezellig. Mijn liefvriendje’s broer heeft het familie-bandje weer opnieuw geformeerd, om mee te doen met het muziekproject voor kinderen met een beperking. Evenals vorig jaar vonden we het weer erg leuk om mee te doen. We hebben de hele middag gedrieën, lekker in het zonnetje, alle nummers die we gaan spelen goed bekeken, de structuren bepaald, en gekeken wat mogelijk was, zodat het ook voor de kinderen allemaal lekker overzichtelijk zou blijven. We hebben hard gewerkt en  alle nummers al een keer gespeeld en opgenomen zodat we ook thuis ermee aan de slag kunnen. 

Natuurlijk bleven we gezellig eten. Het was een dolle boel met de twee kleine neefjes. Toen ze naar bed moesten vroegen ze of ik mee naar boven wilde, om ze voor te lezen en met een dikke knuffel in bed te stoppen. Natuurlijk wilde ik dat ! Toen ze beiden in hun bedje lagen en we nog heel even zaten te kletsen, stelden mijn liefvriendje’s broer en schoonzus mij een vraag, die ik niet had verwacht, maar die me erg ontroerde. Ze vroegen namelijk of de kindjes mij voortaan ‘tante’ mochten noemen… Tot nu toe noemden ze me bij mijn voornaam, en dat was ook prima, maar het verwarmde mijn hart en maakte me heel blij dat ze graag wilden dat de kids 'tante' zouden zeggen… Zo’n heerlijk gevoel, om zo geaccepteerd te zijn door mijn liefvriendje’s familie. Ik hoorde er al helemaal bij, en dit maakt het extra speciaal. Natuurlijk zei ik volmondig ‘ja’ ! Zo leuk, om tante te mogen zijn van de kleine mannen ! Een echte ere-titel !

Het was al laat toen mijn liefvriendje en ik thuiskwamen, waar we snel onze spullen hebben ingepakt, nog even de tijd voor elkaar hebben genomen en toen beiden een andere richting zijn opgereden, ik naar huis, en hij naar zijn buitenhuis. Het weekend zat er weer op ! We zien elkaar snel weer, want volgend weekend is een van te voren gepland, en deze keer weer eens een lang weekend van ons samen. Maar eerst een drukke week voor de boeg ! En eens heel goed nadenken over van alles ...

Onzekerheid

Onzekerheid, het zit zo in me
Al mijn hele leven lang
Een klein meisje in een volwassen vrouw

Onzeker, over alles wat je doet
Over alles wat je bent
Of juist niet bent, en dat is nog lastiger

Onzekerheid, soms zware ballast
Nooit met zekere tred door het leven
Altijd twijfels, altijd angst

Onzeker, twijfelen aan jezelf
Aan of wat je doet wel goed is
Aan wat je voor die ander bent

Onzekerheid, dat deel van mij
Dat voluit genieten soms moeilijk maakt
Dat elke keer de kop op steekt

Onzeker, angst, twijfel,
Het lukt me niet om het te keren
Zodat ik echt kan zijn wie ik ben

Onzekerheid, hoe lastig ook
Maakt mij wel ‘ik’, het hoort bij mij
Nu daar nog mee om leren gaan

Onzeker, ja, dat ben en blijf ik
Zij die van me houden, weten dat
Maar houden ook van dat deel van mij

Nu ikzelf nog…

Maandagochtend

Maandagochtend

Het weekend is  voorbij

Weer vroeg uit de veren

De plicht heeft al geroepen

Maandagochtend

Moe wakker worden

Geen zin om op te staan

Maar de wekker is onverbiddelijk

Maandagochtend

Moeizaam op gang komen

Er moet weer van alles

Een nieuwe week begint

Maandagochtend

Eerst maar koffie zetten

Boven klinkt gestommel

Het huis komt tot leven

Maandagochtend

Het aftellen is begonnen

Nog 5 nachtjes slapen

Dan is het gelukkig weer weekend…

Stempel

Al heel lang klachten, experimenteren met pijnstillers, vermoedens maar geen eenduidige diagnose, het wilde niet zo erg met mijn gezondheid. Nog steeds niet, maar sinds gisteren zijn de vermoedens bevestigd, en is er, hoewel nog niet officieel omdat nog niet alle onderzoeksuitslagen bekend zijn, dus wel een diagnose. Het stempeltje is gezet…

Gisteren was ik voor een second opinion in een kliniek in Amsterdam. Ik ben gezien door een specialist die me mijn klachten gedetailleerd liet beschrijven, een uitgebreid lichamelijk onderzoek deed en een grondige amamnese opstelde. Wat een verademing, dat was wel wat anders dan het vluchtige tien-minuten-consult dat ik eerder bij een andere arts had, die me later door een bitse secretaresse liet bellen met de mededeling dat hij niets kon vinden… 

Er volgt nog nader onderzoek, ik moet dus nog een paar keer terug naar Amsterdam, en dan zal de diagnose  definitief worden gesteld, maar de arts was nu al duidelijk in zijn ‘vonnis’. Wat ik, en met mij mijn huisarts en twee lieve vriendinnen al vermoedden is dus inderdaad zo: Ik heb fibromyalgie.

Nou dan weten we dat dus… Het beestje heeft een naam. Wat heb je daar nu aan, zul je zeggen. De klachten worden niet minder, je kunt er weinig aan doen, er is geen middel of manier om het te genezen. Nee, dat is zo. Maar voor mij is het goed om te weten dat mijn klachten een naam hebben, zodat ik ook adviezen kan krijgen hoe er mee om te gaan, er gericht mee aan de slag kan.
En dat stempeltje, ach dat staat best leuk tussen al die andere stempeltjes op mijn voorhoofd… *grijns*

(en wat was het fijn dat mijn lieve-ervaringsdeskundige-over alles kunnen praten-social media-msn-gezellige dagjes-samen geiten maar ook serieuze gesprekken-heel dierbare-vriendin er de hele dag voor me was… Dank je wel lieverd, voor alles ! x)

Mijn keuze, zijn pijn...

Ik heb mijn lief gekwetst… Ik heb hem pijn gedaan door een bepaalde keuze voor mijzelf te maken. Een keuze die niets met hem te maken heeft, maar wel alles met mijn eigen ontwikkeling. Hij voelt dat echter anders, en zijn pijn doet mij pijn…

Ik had er voor kunnen kiezen om het hem niet te vertellen, maar dat voelde zo verkeerd.Ik begrijp zijn pijn, zijn gekwetsheid. Het is lastig om het nu in perspectief te zien, dat snap ik ook. En ik snap ook waarom het zo moeilijk is. Maar ik kan het niet meer terugdraaien.
Dat wil ik ook niet.

Ik hoop dat we er uit komen. Dat er wederzijds begrip is, al vraag ik dan misschien te veel. Dat we er over kunnen praten. We kunnen over alles praten, dus ik hoop dat dat ook nu het geval zal zijn.

Ik heb mijn lief gekwetst, en hij heeft me gevraagd hem even met rust te laten. Dat doe ik, maar het kost me moeite. Want als er iemand is die ik nu heel stevig zou willen vasthouden, is hij het wel…

Weekend in het kort

Geen lang verhaal, geen uitgebreid verslag over wat ik dit afgelopen weekend met mijn liefvriendje allemaal heb beleefd. Deze keer niet… 

Deze keer vertel ik alleen maar dat het een heel mooi weekend was. Een weekend waarin we hebben gewinkeld, lui op de bank een hele avond films hebben gekeken, gezellig op stap zijn geweest, lang hebben uitgeslapen, lekker hebben gegeten, ontzettend hebben gelachen, herontdekt hebben dat we het écht over álles kunnen hebben, het heel gezellig hebben gehad, heel veel mooie gesprekken hebben gevoerd en bovenal, een weekend waarin we weer hebben geconstateerd dat we altijd zo enorm ‘samen’ zijn, of we nu wel of niet fysiek bij elkaar zijn, en dat we elke dag nóg dichter bij elkaar lijken te komen… 

Deze keer dus geen gedetailleerde verslaglegging van ons fijne weekend. Ik voel deze keer niet de behoefte om dat uitgebreid te gaan beschrijven, tja, sorry, zo heel soms heb ik dat. Maar ik wil toch wel heel graag vertellen dat het weer een heerlijk weekend was. Dat we weer enorm hebben genoten. Dat onze liefde groeit en bloeit. Dat we het zo ontzettend fijn hebben samen. Dat dan weer wel…

Insomnia

Slapeloze nachten

Draaien, woelen, gedachten staan niet stil

Zo heel erg moe zijn

Maar de slaap niet kunnen vatten

Klaarwakker, terwijl de hele wereld slaapt

Alle tv zenders al tien keer voorbij gezapt

Elke kraak en piep in huis herkend

Nog maar eens op je andere zij

En tegen de tijd dat de wekker gaat

Komt, veel te laat, dan toch de slaap

Doorwaakte nachten

Helemaal alleen, in een stille wereld

Slaap, ontferm je vannacht ook eens over mij ?!

Verwerking

Naarmate de gebeurtenissen van het afgelopen weekend wat zijn gaan bezinken, realiseer ik me dat ik toch wel ongelooflijk veel geluk heb gehad… Het had allemaal heel anders kunnen gaan. Ik probeer daar niet aan te denken, maar zo af en toe komt die gedachte wel op.

Meteen na mijn ongelukje van zondag, ben ik weer achter het stuur gekropen, ik moest tenslotte naar huis met de auto. Op dat moment vond ik dat ook niet lastig. Gewoon gaan met die banaan, niet zeuren, gebeurd is gebeurd, verder rijden en hup naar huis. Toen de auto niet meewerkte en ik naast mijn liefvriendje in kon stappen, was dat ook prima. Zelf rijden kwam wel weer als de auto gemaakt zou zijn.

Gisteren heb ik mijn auto opgehaald bij de garage, er was niet zo heel veel mee aan de hand gelukkig, dus dat was allemaal redelijk snel geregeld. Maar toen ik instapte, en achter mijn lief aan naar huis reed, voelde ik me toch niet helemaal op mijn gemak… Vooral op de snelweg, bij bochten naar op- en afritten, merkte ik dat ik erg gespannen in mijn auto zat. Ik vond het best eng en was stiekem toch een beetje bang dat ik weer zou gaan spinnen. Hmmm, het heeft me toch meer gedaan dan ik dacht en wilde toegeven dus… En ik dacht nog wel dat ik best een beetje stoer was…

Het zal wel weer wennen. Ik blijf rijden en ga gewoon net als anders overal naar toe met mijn autootje. Het kost tijd om dat vertrouwen, dat ik altijd had op de weg, weer helemaal terug te krijgen, om me weer veilig te voelen in mijn eigen auto. Voor dat ik het weet rijd ik hopelijk overal weer rustig naar toe, zonder angstig en gespannen in de auto te zitten. Ik vind autorijden tenslotte ook gewoon leuk, en ik heb mijn auto hard nodig, het is de snelste manier om van A naar B te komen. Ik moet er niet aan denken om alles met het openbaar vervoer te moeten doen...

Mijn spierpijn wordt gelukkig al wat minder, de vermoeidheid speelt nog wel aardig parten, maar ook dat gaat helemaal goedkomen. Momenteel doe ik het echt een stuk rustiger aan, ik geef toe aan die moeheid en dat helpt echt ! Net als praten over wat er gebeurd is... en niet te vergeten al die enorm lieve reacties, in real life, hier op mijn blog en via diverse social media (én de liefdevolle vermaningen dat ik het écht rustig aan moet doen). En die beschermengelen die afgelopen weekend in een enorme zwerm om mij heen hebben gezweefd ? Die krijgen allemaal een enorme dikke knuf !

Een heftig weekend...

En dan denk je op vrijdag gewoon een rustig weekend te gaan hebben… Dat liep dus even anders… Een avondje uit met mijn liefvriendje werd onverwacht een heel weekend samen. Een weekend waarin ik hem tot twee keer toe enorm heb laten schrikken…

Vrijdagmiddag ging ik al vroeg naar hem toe. Die avond hadden we een borrelafspraak met kennissen, en het kwam zo uit dat we ook de middag samen door zouden kunnen brengen. Hartstikke leuk natuurlijk ! Na een middagje winkelen, er moesten wat huishoudelijke aankopen worden gedaan, en lekker samen eten, hadden we een heel gezellige avond. Lekker geborreld, gezellig gekletst en natuurlijk werd het weer een latertje…

De afspraak was dat we de volgende dag zouden uitslapen en dan zou ik weer huiswaarts gaan. Mijn liefvriendje moest nog werken, en we zouden het volgende weekend sowieso weer samen zijn. Tot zover niets geks dus. We hebben inderdaad lang uitgeslapen, wat ook niet gek is als je pas zo laat (of vroeg…) in je bed ligt. Na een lekker ontbijtje (en een telefoontje of ik mee wilde werken aan een televisieprogramma...) besloten we nog even te blijven liggen. Ik ben als een blok weer in slaap gevallen. Ook dat was niet gek, ik ben normaal gesproken geen goede slaper en zo af en toe moet je toch eens wat slaap inhalen. Maar nu sliep ik wel erg diep. Want mijn liefvriendje kreeg me een uurtje of wat later niet meer wakker…

Na veel porren en roepen kwam ik toch een beetje boven theewater, maar wat er toen gebeurde was dusdanig verontrustend, dat mijn liefvriendje de huisartsenpost heeft gebeld. Het leek op een epileptische aanval. Het duurde vrij lang voordat ik weer normaal reageerde, mijn liefvriendje had inmiddels al diverse mensen aan de telefoon gehad, maar gelukkig ging het op een bepaald moment weer beter. We zijn voor alle zekerheid natuurlijk nog wel naar de huisartenpost gegaan, maar omdat er geen symptonen van wat dan ook meer waren, behalve extreme vermoeidheid en spierpijn, konden die ook niet veel doen. 

Voordat we naar de huisartsenpost gingen had mijn liefvriendje natuurlijk ook al contact gehad met mijn lief. Op de terugweg heb ik hem zelf weer gebeld om te vertellen wat men daar had gezegd. We spraken af dat ik nog een nachtje bij mijn liefvriendje zou blijven om goed uit te rusten, en zelf gaan rijden was ook niet verantwoord. Zo gezegd, zo gedaan.

Mijn liefvriendje heeft een bedje voor me gemaakt op de bank, want alleen boven gaan liggen zagen we niet zo zitten. Terwijl hij nog even aan het werk ging, heb ik liggen slapen. Ik was zo moe, dat mijn ogen vanzelf dichtvielen. Toen hij na een paar uurtjes naast me op de bank kroop, werd ik pas weer wakker. Maar oh, wat was ik moe zeg ! We hebben nog even televisie gekeken en zijn toen lekker ons bed in gedoken.

Zondagochtend werden we weer heel laat wakker, maar dat was goed. Die uren slaap waren nodig, voor ons allebei. Na contact met mijn lief hebben we besloten die middag nog rustig aan te doen, en ’s avonds samen bij mij thuis te gaan eten. Gezellig !

Aan het einde van de middag zijn we gaan rijden, allebei in onze eigen auto. En dan denk je dat je alles gehad hebt, dat het weekend al heftig genoeg was geweest, dat er verder niets raars meer gaat gebeuren. Wel, dat had ik verkeerd gedacht… Want toen we zo’n kleine 20 minuten onderweg waren, gebeurde er iets waarvan ik zo enorm geschrokken ben… en mijn liefvriendje niet minder…

We reden de oprit naar de volgende snelweg op. Er was niets aan de hand, we reden met een gematigd gangetje, nog onder de adviessnelheid, toen ik op een gegeven moment voelde dat mijn auto weggleed, ik had geen grip meer op de weg. Op zo’n moment gaat alles razendsnel. De auto begon te spinnen, ik ben zeker drie keer in de rondte gevlogen en dacht op een gegeven moment dat ik over de kop zou slaan. Ik ben met een klap in de modderige berm terechtgekomen, en gelukkig kwam de auto toen tot stilstand. Even dacht ik nog dat ik op dat moment om zou slaan, maar dat gebeurde gelukkig niet. Mijn liefvriendje kwam al aangesneld, ook wat andere mensen waren gestopt, maar zagen al snel dat ik oké was. Beetje trillerig, dat wel, maar verder niets aan de hand.

Pffff, wat een schrik ! Mijn liefvriendje heeft samen met een paar andere mensen mijn auto weer de weg op geduwd, op de vluchtstrook ben ik even bijgekomen en we besloten onze weg weer te vervolgen. Maar al snel bleek dat mijn auto het daar niet mee eens was. Toen ik snelheid wilde maken, begon hij te trillen en te schokken, ik kreeg het stuur niet onder controle, dus al heel snel zette ik mijn alarmlichten aan en ben ik de vluchtstrook weer op gereden. 

Om een lang verhaal niet langer te maken, mijn auto is opgehaald, om naar een garage te worden gebracht, en ik ben bij mijn liefvriendje ingestapt en we hebben onze weg naar mijn huis weer vervolgd. Toen zijn auto na twee kilometer een melding van een motorstoring gaf, waren we er echt klaar mee… Gelukkig bleek de auto het na opnieuw starten weer te doen, zodat we eindelijk naar huis konden…

Na een heerlijke gezamenlijke maaltijd, is mijn liefvriendje naar zijn buitenhuis gegaan (en daar gelukkig zonder verdere pech met de auto goed aangekomen !) en ben ik op de bank gekropen. Ik heb wat televisie gekeken en mijn openstaande Wordfeud spelletjes bijgewerkt. Later op de avond, toen iedereen naar bed was, werd ik onrustig… Alle indrukken van de afgelopen dagen kwamen ineens binnen. Ik had nog even contact met mijn liefvriendje, die me heel lieve sms-jes stuurde en ik ben, voor mijn doen, vroeg naar bed gegaan.

Echt rustig geslapen heb ik niet, ik ben veel wakker geweest en tegen 6 uur vanochtend wist ik niet meer hoe ik moest liggen, ik heb toch redelijk veel spierpijn… Ik kon niet meer slapen en ben er maar uit gegaan. Had ik in ieder geval even rustig de tijd om dit blog te schrijven…

Een heftig weekend was het, tjonge… Onverwacht een heel weekend met mijn liefvriendje. Altijd leuk, maar de reden daarvoor was deze keer dus niet echt fijn… Ik was liever gezond en wel en zonder ongelukken gewoon naar huis gegaan op zaterdag. Maar goed, dit zijn dingen waar je niet voor kiest, en we hebben er, in overleg met mijn lief, het beste van gemaakt. Eigenlijk doen we dat best goed met z’n drieën… En dat is dan weer een geluk bij een ongeluk !