Dag 2012, hallo 2013 !

31 december… het jaar is bijna ten einde. 2012 was weer een bijzonder jaar. Een jaar waarin veel gebeurd is, veel in gang is gezet en waarin de liefde centraal stond. Allerlei zaken passeerden de revue, mooie, leuke, grappige en verdrietige dingen wisselden elkaar, soms in hoog tempo, af.

Het meest bijzondere moment van het afgelopen was voor mij onze gezamenlijke vakantie in augustus. Samen met mijn lief, mijn liefvriendje en onze gezamenlijke kinderen mét aanhang bracht ik een heerlijke week in het Belgische door. Een spannend avontuur, dat heel goed is verlopen. Er gaan al weer enthousiaste stemmen op om dit het komend jaar te herhalen…

We moesten afscheid nemen van onze lieve (schoon-)vader en opa. Een verdrietige tijd, maar we hebben vrede met het feit dat hij nu de rust heeft die hij zo graag wilde. We missen hem.

Afgelopen jaar zijn we weer wat verder ‘uit de kast gekomen’. Door onze medewerking aan een artikel in een nieuw magazine hebben we de hele wereld laten weten hoe ons leven er uit ziet. Met naam en foto in een tijdschrift, dat was wel heel spannend ! Het is een mooi stuk geworden, waar we alle drie blij mee zijn. Ook naar onze directe omgeving zijn we opener geworden. De stap die we hiermee hebben gemaakt voelt goed. 

2012 was ook het jaar waarin mijn gezondheidsklachten een naam kregen. Een diagnose die enerzijds zorgde voor rust, omdat het duidelijk werd dat er dus écht iets aan de hand is en anderzijds een proces in gang zette. Een proces dat nog steeds loopt en in 2013 vervolg krijgt. Volgende week begint namelijk mijn revalidatie-begeleidings-traject. Hopelijk kom ik er over drie maanden wijzer en sterker uit…

 

Afgelopen jaar schreef ik mijn 300^e blog en om dat te vieren organiseerde ik een heuse #blogup. Wat een gezellige middag was dat ! Trouwe lezers en lieve vrienden kwamen dit heuglijke feit samen met mij en mijn mannen vieren. Een spontaan idee kreeg een wel heel mooie uitwerking…

Ik mocht in het afgelopen jaar heel veel mensen ontmoeten. Lieve mensen,  in wie ik veel herkende, die me spiegels voorhielden maar ook heel veel vertrouwen in me stelden. Mensen met wie ik mooie vriendschappen mocht opbouwen, zowel virtueel als in real life. En ik ben heel dankbaar voor alle bestaande vriendschappen, waarvan sommigen zich verdiepten en soms een heel nieuwe dimensie kregen.

Het was een jaar van openheid en daaruit voortkomende mooie reacties en gesprekken. Een jaar waarin mijn liefvriendje en ik nog meer integreerden in elkaars families. Een jaar van leuke uitstapjes en een heerlijke vakantie met mijn liefvriendje. Een jaar van zorgen, maar gelukkig ook van veel plezier en heel veel liefde. Een jaar van veranderingen op allerlei gebieden. 

Straks gaan we samen het nieuwe jaar in. Een jaar waarvan we niet weten wat het ons brengen zal. Een aantal dingen staan vast, maar er ligt nog heel veel open. Een vers jaar, dat zich nog moet vormen. Waarin weer van alles zal gebeuren. Een mooi jaar met, en dat staat al vast, heel veel liefde...

Ik hoop vooral op een jaar vol liefde, gezondheid en geluk voor iedereen die me dierbaar is. Voor mijn mannen, onze kinderen en onze families. Voor alle lieve vrienden en vriendinnen. Voor alle lieve mensen die ik heb mogen leren kennen en die ik een warm hart toedraag. Voor mijn trouwe lezers. Voor iedereen !

Ik wens jullie een prachtig en liefdevol 2013 !!

Voornemens ?

Het jaar is bijna voorbij. Voor we het weten duikelen we een nieuw, vers en onbeschreven jaar in. Veel mensen maken goede voornemens. Ze gaan per 1 januari stoppen met roken, afvallen, meer sporten, meer evenwicht tussen privé en werk zien te vinden... Ik vind dat altijd zo iets raars ! Waarom zou je pas op 1 januari stoppen met roken ? Als je het echt wil, zit je toch niet aan een bepaalde datum vast ? Dan stop je gewoon op het moment dat je besluit te willen stoppen ! Waarom zou je wachten ? Afvallen dito, hoewel ik ook luidkeels roep dat ik mezelf in de feestelijke lekker-eten-decembermaand niet ga plagen, maar pas in januari weer wat rustiger aan ga doen met eten... *kuch*

Voornemens... ik doe er niet aan. Maar er zijn echt wel dingen die ik wil bereiken of realiseren. En dan niet omdat er een nieuw jaar begint. Maar gewoon omdat ik het wil. Enige tijd geleden schreef ik er ook al over. Er borrelt iets, er gaan dingen gebeuren, veranderen. Dat is al een tijdje gaande, en er verandert ook het een en ander. Er gebeurt van alles. Maar ook dat heeft niet met het nieuwe jaar te maken.

Dat borrelen zit ook in mij. Ik voel een bepaalde onrust. Ook ik verander. En er staat nog wel het een en ander op mijn verlanglijstje om te veranderen. Om dingen anders gaan doen. Nieuwe stappen te zetten. Nieuwe ontdekkingen te doen. Maar dat hoeft niet persé vanaf 1 januari. Die jaarwisseling zegt me niet zoveel.

En toch... omdat er nog niets vast staat, het jaar nog helemaal blanco is, lijkt het alsof zulke dingen toch gerelateerd zijn aan het nieuwe jaar. Ook voor mij. Voor mij begint 2013 al met het willen bereiken van een doel, want mijn revalidatie start in de tweede week van januari. En in het prachtige gesprek dat ik tijdens de Kerst met mijn liefvriendje had, kwam naar voren dat wij allebei het gevoel hebben dat er dingen gaan veranderen 'volgend jaar'... Ook in ons gezin staat van alles op stapel, ook al met ingang van 1 januari...

Ik doe niet aan voornemens... Of toch wel ? Hoe je het ook noemt, het kan nooit kwaad om eens kritisch naar jezelf te kijken, en te bedenken wat je anders zou willen doen. Of je daar nu wel of niet een datum aan verbindt. Natuurlijk, 1 januari is een mooie datum, een nieuw begin, en als uitgangspunt klinkt het logisch. Maar als het goed is, moet je elke willekeurige dag kunnen beginnen met dingen veranderen, anders doen, het roer omgooien, wat dan ook ! Kwestie van doen !

Een bijzonder Kerstfeest

Fantastisch fijne Kerstdagen heb ik mogen vieren... Dagen vol warmte, liefde en gezelligheid, met iedereen van wie ik houd om me heen. Dat is toch het mooiste wat er is !!

Kerstavond begon al op tijd. Vroeg in de middag waren mijn lief, mijn liefvriendje en de kinderen allemaal thuis. Genieten dus ! Oudste en haar vriendje vierden Kerstavond elders, met een groep vrienden hadden zij hun eigen kerstdiner, zodat we 's avonds niet helemaal compleet waren, toen mijn lief ons verraste met lieve kerstkadootjes... voor de kinderen, voor mijn liefvriendje en voor mij ! Waar ik eerder voor Sinterklaas had gespeeld, was hij nu de Kerstman !

Mijn liefvriendje en ik waren Eerste Kerstdag als eersten wakker en troffen, na een kop koffie, voorbereidingen voor een uitgebreide kerstbrunch. Toen iedereen wakker en thuis was hebben we uitgebreid getafeld. Natuurlijk allemaal in pyjama- of joggingbroek, zoals bij ons de traditie is. Dat blijft leuk, weten dat bijna heel Nederland opgedoft en gladgestreken Kerst viert, en zelf gewoon in joggingpak en zonder make-up rondhobbelen. Geeft zo'n dag toch wat extra's... Vinden wij dan he !

De rest van de dag was gezellig en lui. Snoepen van allerlei lekkers, film kijken, beetje kletsen, beetje hangen, beetje rondrommelen. Zalig ! Tegen etenstijd werd iedereen aktief. Net als voorgaande jaren was het kerstdiner een mengelmoes van verschillende gerechten, door telkens weer iemand anders bereid. Zo zorgde jongste dit jaar voor de soep (die hij op school tijdens de kookles had leren maken en waarvoor hij, heel terecht, een 9 had gehaald) en hadden oudste en onze van origine Russische schoonzoon voor een bijzonder Russisch tussengerecht gezorgd. Mijn lief stond garant voor een heerlijk hoofdgerecht en derde bereidde na het afruimen nog een overheerlijk toetje. (Het gerechtje van tweede was er bij ingeschoten, hij had zijn boodschappenlijstje niet op tijd ingeleverd). Mijn liefvriendje en ik hoefden niet te koken, maar waren belast met tafel dekken, af- en opruimen. Ook een verantwoordelijke taak... *grijns*

Na dit overheerlijke diner was het tijd voor koffie, en een uurtje uitbuiken op de bank. Nog maar een film doen dan ? Wel ja, waarom niet ? Later op de avond hebben we nog gezellig een spel gedaan, onder genot van een hapje en een drankje. Pffff, wéér eten...

Tweede Kerstdag begon ook weer rustig. Weer waren mijn liefvriendje en ik wakker voordat de rest van het huis tekenen van leven begon te vertonen. En weer was er rond 11 uur een uitgebreide brunch, mét Russische bubbels ! Mjam, dát was een goed begin van de dag ! Het opruimen lieten mijn liefvriendje en ik nu aan de anderen over. Wij moesten gaan douchen en aankleden, want we werden samen verwacht op het Kerstfeest van zijn familie, het kadootje dat ik van mijn gezin had gekregen...

Nadat we mijn liefvriendjes zoons hadden opgehaald, werden we hartelijk verwelkomd door onze (schoon-)zus en zwager en hun kindjes. Later arriveerde ook de familieleden uit België en toen later mijn zwager's ouders ook aanschoven, was het gezelschap compleet. Na een gezellige middag met koffie, taart en veel gepraat en gelach, was het tijd voor het diner. Met vijftien mensen steengrillen vraagt enige organisatie, maar alles ging meer dan prima en we hebben heerlijk gesmuld. Na het toetje en de koffie zijn we de jongens weer terug gaan brengen en toen lekker naar huis gegaan. Ik zou bij mijn liefvriendje blijven slapen en eenmaal thuis, snel omgekleed in joggingbroek en weer lui op de bank, hadden mijn liefvriendje en ik een prachtig en ontroerend gesprek over plannen en veranderingen, het heden en de toekomst, verwachtingen en dromen, over de liefde... over ons...

Vandaag hadden we nog een bonusdagje samen. Wat heerlijk ! We werden laat wakker, hebben rustig ontbeten en weer zo'n mooi gesprek gevoerd, en zijn daarna lekker naar de stad gegaan. We moesten even terug naar een winkel in verband met het kerstkado dat ik van mijn liefvriendje had gekregen, maar dat was snel gebeurd. We hebben nog wat rondgeslenterd, maar de stromende regen nodigde niet echt uit tot uitgebreid shoppen. Dan maar koffie in ons favoriete café ! Mijn liefvriendje bracht me daarna weer naar huis terug.

Kerst vieren met iedereen die je lief is. Oók met mijn liefvriendje dus ! Dat is zo bijzonder !
Ik realiseer me dat ik een enorme bofkont ben. Dat dit bij ons gewoon kán, en heel normaal is. Dat het geen enkel issue is. Dat we Oud & Nieuw ook weer samen kunnen vieren, maakt me enorm blij. En dat ik dit jaar samen met mijn liefvriendje óók Kerst met zijn familie kon vieren, dat was helemaal bijzonder...

Een heel bijzondere Kerst was het, om nooit meer te vergeten...

Een heel bijzonder kerstkado

Een wel heel mooi en bijzonder kerstkado heb ik gekregen van mijn lief en kinderen… Een kado dat ik niet had verwacht, en waar ik heel erg blij mee ben. Toch vraag ik me af of ik het eigenlijk wel kan aannemen. Mijn lief vindt zeker van wel, maar ik heb er, hoe blij ik er ook mee ben, toch een beetje een dubbel gevoel bij…
 

Eerste Kerstdag, alsmede Kerstavond, brengt mijn liefvriendje bij ons door. Dat is al een kadootje op zich ! Tweede Kerstdag heeft hij gereserveerd voor zijn familie. Dat is traditie, die viert hij samen met zijn broer en zus en hun gezinnen, en als het zo uitkomt met zijn kinderen. Zo ook dit jaar. Het feest wordt ten huize van zijn zus en zwager gevierd, en twee van zijn drie kids gaan gezellig mee. 

Laatst had ik het er met mijn lief over, dat ik me op zulke dagen soms een beetje ‘verscheurd’ voel. Ik vier de feestdagen natuurlijk met mijn gezin, en dat mijn liefvriendje daar inmiddels volledig bij hoort, is enorm fijn. Maar ik heb sinds twee en half jaar nóg een familie. Die van mijn liefvriendje. En ook met hen zou ik graag zulke dagen vieren. Ze nodigen me ook elke keer van harte uit. Een aantal feesten vieren we ook samen, maar Kerst is nu eenmaal Kerst en dat vier je niet op een heel andere dag. Dus op die dag blijf ik thuis en gaat mijn liefvriendje alleen. Klinkt en is logisch.

Het is ook geen probleem. Want er kan al zoveel ! Tot mijn verbazing en grote verrassing vertelde mijn lief me gisteren dat hij het prima vindt dat ik de andere kerstdag samen met mijn poly-schoonfamilie vier. Dat hij wel snapte dat ik het ook leuk vind om met hen samen te zijn tijdens feestdagen. Dat het voor mijn liefvriendje fijn is om samen met zijn vriendin, met mij dus, naar hen toe te gaan. Hij had het er ook met de kinderen over gehad, en ook zij vonden het geen probleem. Zij weten uit mijn verhalen ook wel dat ik er een heel gezellige familie bij heb gekregen en snappen best hoe het soms voelt. Het is dus oké dat ik met mijn liefvriendje mee ga, Tweede Kerstdag !

Wat een enorm lief en bijzonder kado ! Dat ze me dát gunnen… Ik ben er erg door ontroerd, maar er bekruipt me ook een gevoel van; kán dat wel ? Kan ik gewoon weggaan op zo’n feestdag, en het vieren met anderen, niet bij mijn eigen gezin zijn op die dag ? Mijn lief zei dat ik geen onzin moest praten, dat het helemaal prima was. Ook de kids hadden zoiets van: ‘Lekker gaan mam ! Wij vermaken ons toch wel. Kerst is bij ons niet veel meer dan gezellig bankhangen in joggingbroek, dus waarom zou je niet gaan ? We gaan in de kerstvakantie toch nog een dagje weg met z’n allen ? Helemaal goed dus !’. Dat zorgde voor een brok in mijn keel. Mijn kids, die zó reageren… Wow…

Maar toch, pfffff… best moeilijk hoor ! Toen ik het mijn liefvriendje vertelde, was hij erg blij dat ik met hem mee kon gaan, dat we ook samen met zijn familie Kerst konden vieren. Het gevoel dat ik in elke keuze iemand teleur stel, steekt bij mij dan de kop op. Gevalletje loyaliteitsconflict ? Ik weet het niet. Wat ik ook doe, dat gevoel van ‘verscheurd zijn’ blijft. Daar kom ik op geen enkele manier onderuit.

Wat ik kies ? Ik kies ervoor om Kerstavond, Eerste Kerstdag en Tweede Kerstochtend lekker thuis te zijn, samen met mijn lief, mijn kids en mijn liefvriendje. Heerlijk met z’n achten genieten van elkaars gezelschap, lekker eten en drinken, spelletjes, films, samen lachen én bankhangen in joggingbroek. Tweede Kerstdag ga ik ’s middags met mijn liefvriendje mee, om ook even met zijn familie samen te zijn deze Kerst. Best of both worlds...

Wat een práchtig kado heb ik gekregen !

En morgen gezond weer op ... ?

Nog net voor Kerst ziek worden… ik kan dat ! En goed ook. Mijn keel is helemaal ontstoken, m’n hele hoofd zit potdicht, ik heb koorts  en voel me echt heel beroerd. Komt echt niet lekker uit, maar goed, dit zijn dingen die je niet zelf in de hand hebt.

Vandaag was er bij ons in het dorp een actie voor KIKA, georganiseerd door jongeren van het jongerencentrum waar ik vrijwilliger ben. Ik had al aangegeven dat ik mee zou komen helpen, dus uitzieken moest even uitgesteld worden. Gelukkig was het niet koud en was de meeste regen vannacht al gevallen. Warm ingepakt en met frisse moed ben ik me van mijn taken gaan kwijten. Ach, het waren maar drie uurtjes. En na twee daarvan had ik een uurtje pauze. Koffie, appeltaart en even zitten, en ik kon er weer tegen.

Het laatste uur vloog helemaal voorbij. Daarbij was het gewoon erg gezellig. De actie trok veel publiek, dus niemand hoefde zich ook maar een moment te vervelen. Ook de onderlinge sfeer was super. Ik heb me dus prima vermaakt. Maar bij thuiskomst was het wel op...

Vanavond doe ik niet zo veel meer. Ik ga me zo lekker op de bank installeren, onder een dekentje, met een pot thee bij de hand en ga verder met uitzieken. Hopelijk ben ik dan met Kerst weer opgeknapt. En als dat niet zo is… Mijn mannen en kinderen zijn allemaal thuis. Kunnen zij me lekker vertroetelen !

Al een beetje Kerst...

Volgende week is het Kerst.  Dat vier ik samen met mijn gezin én mijn liefvriendje.  Lekker allemaal samen bij de kerstboom, kletsen, lachen, eten, drinken, spelletjes doen, film kijken... gezellig ! Ik kijk er enorm naar uit.

Gisteren hebben mijn liefvriendje en ik alvast een klein voorproefje genomen.

Samen eten bij kaarslicht, lieve kadootjes onder de boom… Het leek even alsof het al écht Kerstmis was. Echt fijn om het ook even met z’n tweeën te vieren. Een meer dan heerlijke avond was het. En nu kunnen we haast niet wachten tot we elkaar weer zien, voor het echte feest... Nog een paar nachtjes slapen…  

*zucht*

Food for thought

Wat zou je nog willen doen als je zeker wist dat de wereld écht zou vergaan ? Dat vroeg ik me zomaar af, na het lezen van de zoveelste grap over het vermeende einde van de wereld, op 21 december.

Wat zou ik nog willen doen ? Als het echt morgen zou gebeuren is de tijd nog maar heel kort. Dan zit die wereldreis maken er niet meer in. Wensen die tijd kosten vallen dus af. Wat is dan het allerbelangrijkste ?

Voor mij is dat, met stip op één, nog een laatste keer samen zijn met iedereen die ik lief heb. Gewoon simpel bij elkaar zijn, herinneringen ophalen, kletsen, lachen. Heel veel knuffelen. En vooral vertellen dat je heel veel van die ander houdt…

Er zijn heel veel mensen die een plekje in mijn hart hebben. Niet alleen mijn mannen en kinderen, die wel hele speciale plekjes hebben, maar ook familie, vrienden en vriendinnen. En er komen steeds meer mensen bij in die warme kring. Ik ontmoet steeds weer lieve, prachtige mensen, met wie het klikt, om wie ik ga geven en met wie mooie vriendschappen ontstaan. Zo bijzonder…

Vooralsnog ga ik er van uit dat de Maya’s niet goed geteld hebben. De wereld vergaat heus niet. In het verleden zijn er al vaker data aangeduid, data die gewoon voorbij gingen zonder dat er ook maar iets raars gebeurde. Dat zal nu ook zo zijn. Gelukkig maar ! En dat samenzijn met iedereen van wie ik houd, dat kan natuurlijk ook zonder de dreiging van een straks niet meer bestaande wereld.

Misschien valt daar wel een les uit te leren. Want waarom zeg ik normaal gesproken niet zo vaak tegen al die mensen dat ik van ze houd ? Geef ik ze niet geregeld zomaar spontaan een knuffel ? Vind ik dingen vaak heel gewoon en vanzelfsprekend ?  

Hmmmm… dáár ga ik eens over nadenken…